Olumluya Odaklanma Başlasın!

Bugün Mert'in okulunda veli görüşmemiz vardı... İlkokul, ortaokul dönemi veli görüşmelerini yakınen biliyorum yeğenimin görüşmelerine de bilfiil katıldığımdan... Anaokul dönemi kesinlikle daha keyifli, KESİN BİLGİ! :)

Mert'in öğretmenleri ile keyifli keyifli güzel şeylerden konuşurken aklıma takılan bir şeyi sordum; genel hatlarıyla anlatmak gerekirse "zaman zaman çocuğumun yaşadığı anlarda olumsuza odaklanması" ile ilgiliydi sorduğum soru... Yani çok çok çok basit bir örnek vermek gerekirse, hiç aklında olmadığı bir anda ona çok sevdiğini bildiğim için salatalık vermem üzerine "keşke yuvarlak yuvarlak kesik olmasaydı da bütün olsaydı" demesi! Bu bir karakter midir, kabullenelim yoksa bir davranış mıdır acaba diye merak ediyordum... Aldığım yanıt basit ve net oldu; çok zarif bir şekilde "çocuklar bizde ne görüyorlarsa benzer davranışlar gösteriyorlar" minvalinde bir yanıt aldım! Ve bir anda beynimde ışık yandı: "evet bu olumsuza odaklanan kişi benim aslında!!!" 

Sonra eve dönüş yolunda eve giden iki alternatif sokaktan trafik ışıksız olanı seçip upuzun bir trafige giren Kerem'e otomatik olarak kurduğum cümlenin ardından beynimde yine aynı ışık yandı!!!! "keşke trafik ışıklı sokağa girseydik, orası daha hızlı ilerlerdi!" aynı anda aynı şeyi düşündük sanırım; hemen ek bir cümle kuruverdim: "aslında iyi ki buraya girdik, trafik durunca Mert, bebekken oturduğumuz evi yakından inceleyebilir..." Kurduğum saçma ama olumlu cümleye önce kendim güldüm "yahu ne saçmaladım!" diye ama en azından çatık kaşlarım ve içimdeki negatif duyguyla ortada kalakalmadım...

İK'cılık (!) yaptığım dönem mülakat anılarımdan kalan "olumsuz yan"lardan "mükemmelliyetçilik" çaktı zihnimde bugün!!! "En kötü yanım mükemmelliyetçi olmam ama bu hatasız iş yapmama neden oluyor" cümlesi benim için hep bir "yazııııııık!" kıvamındaydı!!! Mükemmelliyetçi olacağım derken hayat geçer gider ya! Hah bugün ben de bunu fark ettim kendimde! Mükemmelliyetçi olma derdinde değilim sanırken aslında "öyle olsaydı" "böyle olsaydı" derken kendime ve yakın çevreme yazık ediyorum!

Bugün kendime bir çeşit format atmaya çalışıyorum... Her şeyin detoksu var değil mi? Ben de olumsuzluk detoksuna giriyorum arkadaş! İster Polyannacılık de ister komik duruma düşmek; valla pek umrumda değil ben kendimi 30 günlük bir detoksa sokuyorum, buradan da duyuruyorum... Her gün de kendi "off"larımı "ohh"a çevirdiğim örnekleri artık hangi sosyal mecrada paylaşırım bilemiyorum ama kilo vermeye çalışmaktan daha eğlenceli olacağı kesin benim için:) Zira bir kiloya takıldım,onun altına  inemiyorum!! Gun icinde ne yapacagim? Olumsuz bir sey dedigimi farkedince cocuklarin da duyacagi sekilde sesli olarak soyledigim cumleyi olumluya cevirecegim😉

İnsan, çocuklarıyla kendini ve kendi çocukluğunu falsolarıyla ve güzellikleriyle yeniden keşfediyor ya sanırım ben çocuklu hayatın en çok bu kısmında zorlanıyorum... "Hadi bu zorluktan bir hoşluk çıksın" diyerek ilk olumlu düşüncemi salıyorum beynimden dışarı...

Yine yazılmayı bekleyen bir sürü konu başlığım vardı ama bilgiyi aktarılacak şekliyle yazmak daha kolay geliyor da duyguyu o an yaşadığım biçimiyle aktaramazsam uçup gidiyormuş gibi hissediyorum. Oh, bunu şu an yazdım ya rahatım:)